سیاهی محض

هی تو خلوت خودم  به خودم میگم ببین باید کسیو دوست داشته باشی که به دوسش داشتننت ارزش  واحترام قاعل  باشه

 کسی که بود ونببودت  واسسش مهم باشه هرلحظه چشم به راهت باشه

امشب ازانکه بدانی  دلتنگم

حتی نمیتونم دلتنگیم را با اسمون تقسیم کنم

وقتی با اسمان نگاه میکنم جزسیاهی محض چیزی نمیبینم

نه ستاره های که بخوام بشمارمشون

نه ماهی که محو تماشایش بشم

سیاهی  سیاهی که داره وجودمو فرا میگیره

شاید گفتنش مسخره باشه اما دیگه نمیدونم دلم تنگ میشه یا نه

اما حالم تو این بلا تکلیفی خیلی بده

 ساعت ها میشینم هی فکرمیکنم

وقتی به خودم میام میبینم به هیچ چی فکر نمیکردم